Western Australia (deel 1)

Na onze laatste werkdag in Hidden Valley werden we afgezet bij het vliegveld van Melbourne door onze werkgever en kregen we ons laatste loon. Vanaf Melbourne zijn we naar Perth gevlogen in West Australië waar we een auto hadden gereserveerd voor een maand.

Aangekomen op het vliegveld van Perth midden in de nacht moesten we wachten om onze auto op te kunnen halen. De auto stond allang klaar… maar de niet vriendelijke medewerkster wilde hem niet meegeven omdat het nog geen 11 uur s’ morgens was. Lekker, konden we op het vliegveld gaan kamperen waar je niet mocht slapen van de bewaking. O ja en er waren ook geen lounge rooms die je kon huren. Dus we hebben heel de nacht op een koud rotbankje zitten wachten om de auto op te kunnen halen die allang klaarstond.

Na lang te hebben gewacht was het ochtend en konden we onze auto eindelijk ophalen. Bij het autoverhuurbedrijf zat inmiddels een andere medewerkster achter de balie die een stuk vriendelijker en behulpzamer was. Ze vroeg wat onze reisplannen waren en stelde voor om ons voor dezelfde prijs een SUV mee te geven. Met deze auto zou het makkelijker zijn om op de afgelegen locaties te komen.

Nadat we de auto hadden opgehaald waren we Perth in gereden om boodschappen en wat kleding in te slaan. Wat was het lastig om een parkeerplaats te vinden! Allemaal straatjes met eenrichtingsverkeer wat het lastig maakte om al bij een parkeergarage te komen als je er niet bekend bent. Na alle benodigdheden te hebben ingeslagen konden we eindelijk beginnen met onze reis in West Australië. Omdat we deze maand zoveel hebben meegemaakt komt hier een verslag van de hoogtepunten van onze reis!

Yanchep NP
Onze eerste stop was bij Yanchep national park. Dit is een klein national park waar koala’s en kangoeroes vrij rondlopen en waar heel veel vogels te zien zijn. In het park hebben we een wandeling gemaakt om het meer heen. Er stond alleen iets minde water in het meer dan gebruikelijk omdat het er al meer als 90 dagen niet had geregend. Dit was ook één van de redenen dat de koala’s met hun hoofd onder de platensproeiers gingen slapen. Best grappig, want er blijft weinig over van zo’ n pluizig diertje als hij nat is.
In het park hadden we een rustpauze ingelast om een beetje bij te komen. We hadden een reep met van die grote driehoek chocolade gekocht, maar het was zo warm dat het zelfs in onze koeltas in chocoladepasta veranderd was. We hebben nog nooit zulke lekkere pasta op onze boterham gesmeerd! :)

Pinnacle Desert
Onderweg naar de Pinnacle Desert hadden we een tussenstop gemaakt bij een lookout. Toen wij de wandeling begonnen richting de lookout zat er een grote kangoeroe midden op het pad die niet van plan was om aan de kant te gaan. Het was voor het eerst dat we zo dicht in de buurt van een wilde kangoeroe konden komen. We waren erg voorzichtig omdat hij een kleintje bij zich had die verstopt zat in de bosjes. Na een aantal foto’s te hebben gemaakt heeft Ben geprobeerd om de kangoeroe van het pad af te krijgen zodat we naar de lookout konden gaan. Dit lukte en zijn we naar de lookout gelopen. De lookout was niet heel bijzonder, maar de kangoeroes maakten de tussenstop de moeite waard.

Na de niet al te lange tussenstop zijn we verder gereden richting The Pinnacle Desert. Onderweg werd het langzaam donker wat voor mooi uitzicht zorgde op de spierwitte zandduinen die we onderweg langs de weg tegenkwamen. Ergens in de buurt van het National Park hebben we overnacht zodat we s’ morgens voordat het warm werd door de woestijn konden rijden.
S’ morgens om 7 uur stonden we klaar bij de ingang van het park… twee uur te vroeg natuurlijk, want er was nog geen parkwachter. We zijn gewoon doorgereden en hebben op ons gemak een ontbijtje gegeten. Daarna hebben we ons gemeld en zijn we met de auto het parcours gaan rijden door de Pinnacle desert. De Pinnacle Desert is een woestijn die vol staat met uit het zand stekende rotsformaties die zijn ontstaan door de zee. Erg mooi en apart om te zien!
In de woestijn zijn we gestopt bij verschillende lookouts waar we spectaculair uitzicht hadden over de Pinnacles, spierwitte zandduinen en de zee.
Omdat we zo vroeg waren konden we ook op het pad stoppen om te genieten van het uitzicht en om een foto te maken. Maar wat nog veel leuker was was dat er nog geen andere mensen waren en dat we daarom met de SUV door het zand konden scheuren! Pas toen we het park uitreden konden we de andere toeristen langzaam in konvooi door het park zien rijden.

Thrombolites en Stromatolites
De volgende stop was lake Thetis waar een van de eerste levensvormen op aarde te zien zijn. Dit zijn namelijk koloniën van microbacteriën die een soort rotsachtige bulten aan de rand van het water vormen die tijdens de getijden weer tot leven komen. We hebben een route gelopen langs deze bijzondere rotsachtige formaties.

Op zoek naar zandduinen
Onderweg zijn we veel spierwitte zandduinen tegengekomen. We hebben geprobeerd om hier bij in de buurt te komen zodat we er overheen konden lopen. We hadden een camping gevonden vlak bij de kust vlak bij de zandduinen waar wij graag heen wilden. Om hier te komen moesten we over onverharde weggetjes rijden door de camping die steeds slechter werden. Op een begeven moment reden we met onze auto een bocht om en zaten we meteen muurvast met de auto. De gravelondergrond onder het zand was plotseling puur en zacht zand geworden. Onze pogingen om de auto uit te graven mislukten omdat de auto geen grip kon krijgen, zelfs niet met een bodybord onder een band. Gelukkig voor ons kwam er nu net een enorme Toyota 4WD aanrijden met een vriendelijke man die vanuit europa naar Australië verhuisd was. Terwijl wij aan het graven waren met een schep van de man was de man een lier aan het gereedmaken om de auto uit het zand te trekken.
Binnen een paar minuten was onze auto weer uit het zand verwijderd en konden we onze weg vervolgen. We waren erg blij dat die man ons wilde helpen!
We hebben de auto ergens geparkeerd en vanaf die plaats zijn we verder gaan lopen naar de duinen. Echt supergaaf om hier op te klimmen en overheen te lopen. Het was zo wit dat het bijna zeer deed aan de ogen. Nadat we uitgespeeld waren in het zand gingen we ons gebruikelijke avondmaal eten wat bestond uit tonijn met… zie foto’s. :)

Pink Lake
Onze volgende bijzondere stop was Pink Lake, wat de naam al zegt een roze meer. Hier waren we tegen de zonsondergang aangekomen en hebben we overnacht. We stonden op een mooie plaats want we hadden niet de officiële toegangsroute genomen maar we waren een zijweggetje ingeslagen offroad. Het meer is roze doordat er een bepaalde bacterie in het meer leeft. Op het moment zijn er allemaal dammetjes in het meer gebouwd omdat een aantal jaar geleden een orkaan ervoor heeft gezorgd dat de bacterie bijna werd uitgeroeid. Na onze nacht aan het meer zijn we rond om het meer gereden. Heel apart want het ziet er zeer chemisch roze uit.

Kalbari NP
Na Pink Lake zijn we naar Kalbari National Park gereden. Kalbari is een groot National Park waar een weg doorheen loopt. We zijn begonnen aan de Oostkant van het park aan de kant van de zee. Hier hebben we verschillende lookouts bezocht met prachtig uitzicht op rotsformaties aan de kust. Het was bloedheet en we werden lastiggevallen door honderden (steek)vliegen. Hier hadden we een vliegennet voor gekocht maar dat hielp niet veel. Na veel mooie lookouts aan de kust te hebben bekeken en een aantal insectbeten te hebben opgelopen zijn we naar het binnenste gedeelte van het National Park gereden. De temperaturen kunnen hier oplopen tot wel 55 graden, dus we zijn hier goed voorbereid naartoe gegaan met veel water en eten. Er werd aangeraden om geen wandelingen te doen van meer dan 400 meter vanwege de warmte.
Om bij de uitzichtpunten te komen in het midden van het park moesten we een half uur over een onverharde zand/gravel weg rijden. Spannend! Op sommige stukken van de weg lag zoveel zand dat als je stil zou komen te staan dat je de auto zou moeten uitgraven. Veel mensen reden met een slakkenvaartje van 30 kmpu over het zand, maar dat stuitert verschrikkelijk. Wat we van de Ozzies hadden afgekeken is om er met een noodgang overheen te scheuren! Dus met zweethanden gas geven tot 80 kmpu over de zandweggetjes met onze tot rallycar omgedoopte SUV.
De mooiste lookout in het park vonden we Natures Window. Dit is een rotsformatie waar je doorheen kunt kijken met uitzicht op de rivier en de rest van het park. Onderweg naar Natures Window zijn we nog andere mooie lookouts tegengekomen.
Na al het moois te hebben gezien in Kalbari moesten we weer terug over de enorme zandweg om door te rijden naar het noorden.

Hamelin Pool
Onze volgende bestemming was Hamelin Pool, dit is net als Lake Thesis een locatie waar Thrombolites en Stromatolites zijn te vinden. Het verschil is dat dit aan zee is aan een zeer mooie locatie met kristalhelder water. Toen we hier aankwamen was het hoogtij, de formaties stonden net onderwater en waren nog zeer goed te zien.

Shell Beach
Een korte rit van de Hamelin Pool naar Shell Beach. Dit is een spierwit strand dat enkel bestaat uit miljarden kleine witte schelpjes. Hier hebben we even lekker op het strand gezeten en met de voeten door het water gelopen. En natuurlijk niet te vergeten figuurtjes tekenen op het strand.

Eagle Bluff
Tegen de avond waren we gestopt bij de Eagle Bluff lookout. Deze lookout staat bekend om de zeedieren die hier te zien zijn in een inham aan de kust. Toen we hier waren hebben we een aantal Rays gespot en een aantal kleine Haaien. Super! We stonden hier naast een man met een professionele camera die al tijden foto’s probeerde te maken en wat hem niet lukte. Wij daarentegen schoten direct een mooi plaatje met onze digitale camera met 22X zoom! 

Denham
De avond viel en we moesten nog een slaapplaats zien te vinden, maar de plaatsen voor een campingbewijs waren al dicht. We hadden besloten de auto in Denham te parkeren ergens in the middle of nowhere aan de rand van het plaatsje waar je niemand tegen zou komen. Om half 6 ’s morgens werden we wakker gemaakt door een ranger die ons een bekeuring had gegeven voor illegaal kamperen? Je zal maar niets beters te doen hebben rond die tijd… Wij waren het er niet mee eens, maar de prent kregen we toch. Al met al, zelfs met prent waren we er goed vanaf gekomen en hadden we alsnog veel geld bespaard met ‘wild’ kamperen op andere plaatsen. Na de boete te hebben betaald konden we eindelijk naar Monkey Mia!

Binnenkort meer over Western Australia

VOOR FOTO'S GA NAAR DE ONDERSTAANDE LINK:
(Deze link moet je selecteren, kopiëren en dan plakken in de adresbalk van je webbrowser)

https://picasaweb.google.com/100598743371805187490/WesternAustraliaPart1?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKTkveyttc3gdA&feat=directlink